Langenscheidt Polski wyjaśnień. 2015.
zrządzenie — n I 1. rzecz. od zrządzić. 2. lm D. zrządzenieeń książk. «decyzja, wola (sił wyższych)» Zrządzenie opatrzności. Zrządzenie losu … Słownik języka polskiego
opatrzność — ż V, DCMs. opatrznośćści, blm «w niektórych religiach: nieustanna opieka bóstwa nad światem, los, zrządzenie losu» Zrządzenie opatrzności. Zdać się na opatrzność. ∆ Oko opatrzności «symbol opatrzności przedstawiony jako opromienione oko… … Słownik języka polskiego
cios — m IV, D. u, Ms. ciossie; lm M. y 1. «uderzenie, raz» Silny, śmiertelny cios. Cios włóczni. Cios w brzuch, w głowę, w szczękę. Grad ciosów spadł na kogoś. Zadać, wymierzyć komuś cios pięścią, nożem, siekierą. Odparować cios … Słownik języka polskiego
dopust — m IV, D. u, Ms. dopustuście; lm M. y «zdarzenie, głównie złe, rozumiane jako dopuszczone przez siłę wyższą, niezależne od woli człowieka; zrządzenie, wyrok, wola (losu a. Boga)» Dopust boży. Przyjmować coś spokojnie jako dopust losu … Słownik języka polskiego
los — m IV, D. u, Ms. lossie; lm M. y 1. «dola, koleje życia, bieg wydarzeń» Ciężki, zły, marny los. Koleje losu. Skarżyć się na los, przeklinać los. Pogodzić się z losem. Dzielić z kimś los. Narażać się na niepewny los. Rzuc … Słownik języka polskiego
łaska — I ż III, CMs. łaskasce; lm D. łask 1. «względy, łaskawość, przychylność, wspaniałomyślność czyjaś; wyróżnianie, faworyzowanie kogoś» Wkraść, wkupić się, wśliznąć się w czyjeś łaski. Ubiegać się o czyjeś łaski. Zyskać sobie łaski. Mieć u kogoś… … Słownik języka polskiego
mojra — ż IV, CMs. mojrajrze, blm książk. «przeznaczenie, los, fatum; zrządzenie losu» Tajemnicza mojra. ‹gr.› … Słownik języka polskiego
przyjąć — dk Xc, przyjąćjmę, przyjąćjmiesz, przyjąćjmij (przyjm), przyjąćjął, przyjąćjęła, przyjąćjęli, przyjąćjęty, przyjąćjąwszy przyjmować ndk IV, przyjąćmuję, przyjąćmujesz, przyjąćmuj, przyjąćował, przyjąćowany 1. «stać się odbiorcą czegoś, wziąć to,… … Słownik języka polskiego
przypadek — m III, N. przypadekdkiem; lm M. przypadekdki 1. D. przypadekdku «zdarzenie, zjawisko, których się nie da przewidzieć na podstawie znanych praw naukowych i doświadczenia; zdarzenie niespodziewane, zrządzenie losu, zbieg okoliczności, traf» Czysty … Słownik języka polskiego
szczęście — n I, blm 1. «pomyślny los, pomyślność, powodzenie» Rokowania toczyły się ze zmiennym szczęściem. Coś, ktoś przynosi szczęście. Mieć szczęście do interesów, do pieniędzy. Spróbować w czymś szczęścia. ◊ Dziecko szczęścia «o człowieku, któremu… … Słownik języka polskiego
